Պոեզիա

Գլխավոր էջ » 2013 » Հոկտեմբեր » 10 » Օրհնյալ լինես դու

---

17:32 Օրհնյալ լինես դու

Ժամն է արդեն, սիրելիս, եկ բաժանվենք մենք անձայն, Ամեն մեկս մեր բախտին ու կորստին մեր հլու...  Ամառային խելահեղ այն ամպրոպները անցան,  Սիրտս խաղաղ է հիմա և ուժ ունի ներելու: Աշնան հավքերը չվել, կարկաչել են երկնքով,  Եվ հոգնաբեկ ծառերից քամին տերև է տանում,  Համբուրելով է տանում ու տանում է քնքշանքով  Ու տանում է նա այնպես, ասես շնորհ է անում: Այս կորստի ցավի հետ ես մտերիմ եմ վաղուց,  Ծանոթ ու լավ եմ ծանոթ, աշնան քամու արածին... Ինչ տխո՜ւր է, երբ բարակ, անգույն անձրև է մաղում,  Երբ խանդի շանթը չկա, ու ներում են սիրածին... ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ Քոնն է մեկընդմիշտ, Քոնն է այն ամենն, ինչ ունեմ կյանքում Եվ ինչ երբևէ ունենամ պիտի: Բայց ամենից շատ ու ամբողջովին Քոնն է սրտիս մեջ աննկատ բացվող Այն տխուրաչյա կապույտ ծաղիկը, Այն կապույտ բոցը, Որի անունը կարոտ է... Այո, Քոնն է մեկընդմիշտ  Այդ կապույտ բոցը, Այդ տխուրաչյա կապույտ ծաղիկը՝ Ամենաթանկը, ինչ ունեմ կյանքում: Դու այս գիշեր մաքրությամբ, լույս մաքրությամբ հիշիր ինձ, Թող արցունքներ ես դառնամ ու գլորվեմ այտերիդ, Թող փշրվեմ ներումի, նվիրումի ճամփին քար, Միայն թե դու այս գիշեր սուրբ մաքրությամբ հիշիր ինձ: Դու այս գիշեր ետ մնա կարոտներից անանուն, Թող մոմի տեղ ե՛ս այրվեմ հուշերիդ մութ խորանում, Գիշերն իջել է ծունկի ու խոնարհված լուսնյակին, Նահատակված իմ սիրո խաչքարերն է համբուրում... ՄԵՏԱՔՍԵ

1 2 3 4 5 Դիտումներ: 510 | Ավելացրեց: Nika | - Վարկանիշ -: 5.0/2

Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0